Obecnie – co stwierdzam z ubolewaniem - dla wielu osób jedynym istniejącym docelowym formatem jest mpeg4 (DivX, Xvid itp.) lub upraszczając – po prostu serwisy typu YouTube czy Vimeo. Na całe szczęście jest jeszcze grupa tradycjonalistów, dla których podstawą jest jednak płyta – z materiałem wysokiej jakości, ciekawym menu, dodatkami itd. Jej przygotowanie jest jednak dosyć długim i czasochłonnym procesem, a czas jak wiadomo należy oszczędzać.

Jednym z programów wykorzystywanych do przygotowania (ang. authoring) płyty jest DVD Architect Pro firmy Sony Creative Software Inc. DVD Architect przyjmuje niemal wszystko, co mu się wrzuci do projektu – pliki avi, mov, wmv, bmp, jpg, wav, mp3, wma itd. Cały ten śmietnik musi być teraz odpowiednio przekodowany, by zachować zgodność z formatem DVD i być poprawnie odtwarzany zarówno na komputerach, jak i odtwarzaczach stacjonarnych. Przygotowując materiał od razu w formacie „przyjaznym” dla DVD unikamy ponownej rekompresji, co z jednej strony oszczędza czas, z drugiej zapobiega dalszemu pogarszaniu jego jakości.

Jak tego dokonać przedstawiam na przykładzie programów Sony Vegas Pro 9 oraz Sony DVD Architect 5.0, ale zawarte tu ogólne wskazówki mogą być przydatne także przy korzystaniu z innych programów.

Ile na DVD?

Pierwszy problem – jak długi film zmieści się na płycie DVD? „Zwykła”, jednowarstwowa płyta DVD mieści ok. 4,7 GB^* danych.  Wyliczając parametry materiału na płytę musimy pamiętać, że musi się na niej zmieścić nie tylko nasz film, ale i ścieżka audio do niego (lub ścieżki!), napisy, menu itd.

^*Marketingowa ściema!
Uwaga – 4,7GB to zabieg marketingowy. W tym wypadku 1GB = 1000MB a nie 1024! Realna pojemność takiej płyty to 4,38 „normalnego” gigabajta. Osobiście tańsze płyty traktuję jakby miały 4,2 GB, nie wypełniam ich do granic pojemność. Ot takie dmuchanie na zimne.

Jednym z ważniejszych ustawień jest bitrate. Im większy – tym lepsza jakość obrazu. Sony (inni zresztą też) zaleca jako najniższy akceptowalny bitrate 4Mb/s (4 megabity na sekundę) dla wideo oraz 1,536 Mb/s dla dźwięku PCM stereo. Przy tych parametrach na 1 płytę wejdzie na ok. 2 godzin filmu, przy dźwięku w AC-3 ok. 2,5 godziny, ale... No rewelacja to nie jest. Powinniśmy też pamiętać, by nie przesadzać w drugą stronę – sumaryczny bitrate obrazu i dźwięku (+ napisy, informacje sterujące) nie może być większy 9,8 Mb/s.

Dokładną wartość trudno podać, wszystko zależy, co jeszcze znajdzie się na płycie. Dla mnie maksymalna długość filmu dobrej jakości to 60-80 minut. Bitrate  ustawiam zwykle na 6Mb/s dla wideo i to mnie zupełnie zadowala.

Jaki format?

Ustawienia projektu, o ile od początku myślimy o DVD najlepiej ustawić na PAL DV lub  PAL DV Wide (albo PAL Standard/Wide). Oczywiście możemy też skorzystać z NTSC o ile robimy płytę dla tego standardu, np. dla odbiorcy w USA.
Po opracowaniu filmu wypadałoby go wyrenderować w taki sposób, by DVD Architect (lub inny software do authoringu) miał z nim jak najmniej pracy.

Poniżej podaję jedyne słuszne wartości dla „rasowego” DVD. Trzymając się ich w Sony Vegas (i pamiętając o bitrate dostosowanym do wielkości płyty!) unikniemy ponownej kompresji w DVD Architect.

Wideo, to plik MPEG2 o parametrach:

Dla systemu PAL (czyli obowiązującego m.in. w Polsce):

• 720x576 pikseli
• proporcje obrazu (aspect ratio) 4:3 lub 16:9
• 25 fps, bitrate nie większy niż 9,8 Mb/s
• do 30 pól w każdej GOP (zwykle 15)

Dla NTSC

• 720x480 pikseli
• proporcje obrazu 4:3 lub 16:9
• 29.97  fps
• bitrate nie większy niż 9,8 Mb/s
• do 36 pól w każdym GOP (zwykle 18)

Dźwięk:

• PCM – niekompresowany plik wav, stereo, 16bit, 48kHz
• AC-3 – stereo lub 5.1, 48kHz, bitrate 64-448kb/s

Jak to wszystko ogarnąć?

Na całe szczęście Sony Vegas Pro ma gotowe presety do współpracy z DVD Architect. Przygotowując projekt, którego ostatecznym nośnikiem będzie płyta DVD wybieramy:

Render As:  MainConcept MPEG2 - > DVD Architect PAL video stream lub DVD Architect PAL Widescreen video stream (odpowiednio dla NTSC), sprawdzamy, czy odpowiada nam bitrate i renderujemy.

Proszę zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz – koniecznie należy pamiętać, by wartość pola  Field order była identyczna, jak w plikach wejściowych. Jeśli pracowaliśmy np. na plikach z kamery DV, z Field order ustawionym na Lower, to zarówno projekt jak i render też powinny być Lower. Jeśli ustawimy odwrotnie, obraz będzie „szarpał”. Jest to zresztą szerszy problem, szczególnie, gdy w jednym projekcie mamy materiały lower, upper i progressive. Zwykle jednak korzystamy z jednego źródła – swojej kamery, co znacznie ułatwia prace.

Podsumowując, jedyne dozwolone kombinacje, to:

Oglądamy wyrenderowany film i coś jest nie tak! Brak dźwięku! To nie pomyłka, renderowany jest tylko sam obraz! I tak ma być!

Czas na dźwięk. Ponownie wywołujemy Render As: i renderujemy ścieżkę dźwiękową. Wybieramy

• Dolby Digital AC-3 (*.ac3) i tam szablon Stereo DVD (albo oczywiście 5.1), albo
• Wave (Microsoft) (*.wav) i szablon 48,000 Hz, 16 Bit, Stereo, PCM

Dlaczego robimy ścieżkę audio osobno? Na przykład po to, by do tego samego pliku wideo móc używać różnych ścieżek, np. dać wybór między 5.1 a stereo, wybór wersji językowej, czy komentarza.

Tip: jeśli oba pliki, audio oraz wideo będą w tym samy katalogu i będą miały tę samą nazwy, to podczas importu  DVD Architect pobierze sobie automatycznie także audio i przypisze ją do pliku.

Co dalej?

No dalej to już czeka nas praca w DVD Architect. Po pierwsze, ustawiamy parametry projektu zgodnie z naszym wyrenderowanym plikiem. Klikamy w File > Properties and for the Video / Audio format i tam ustawiamy identyczne parametry jak naszym przygotowanym materiale.

Oczywiście czeka nas praca z rozdziałami, menu i wszelkimi możliwymi wodotryskami, ale będzie przebiegać teraz dużo szybciej – nie będziemy tracić czasu na kompresje naszego filmu. Uwaga: jeśli dla naszego już wyrenderowanego filmu zaimportowanego do DVD Architect ustawimy w polu Media wartość  Reduce interlace flicker na On, film będzie ponownie przeliczany!

Pamiętajmy też, że film to nie jedyny element płyty - jeśli chcemy na płycie użyć animowanych przejść pomiędzy stronami menu, animowanych teł itd. to należy je wcześniej przygotować dokładnie tą samą metodą.