W pierwszej części artykułu „Okiełznać trzeci wymiar” dowiedzieliście się, jak obrabiać film stereoskopowy korzystając z Sony Vegas Pro 9 (a po małej adaptacji, praktycznie każdym nowoczesnym programem do nieliniowej edycji wideo).  Jak widać, mimo tego, że dziennikarze wmawiają nam cały czas, że to rewolucja na miarę wynalezienia koła, posiadając pewną wiedzę da się to zrobić tym, co mamy pod ręką.

Ci, którzy próbowali stworzyć film 3D używając opisanych wcześniej technik, z pewnością doszli do wniosku, że owszem, da się, ale nawet z dodatkami typu Bororo3D jest ciężkie zadanie. Tak długo, jak chcemy przetworzyć film ze swojego urlopu w Egipcie, nie będzie nam to przeszkadzać. Co jednak w momencie, kiedy zechcemy wejść na rynek z usługą np. trójwymiarowych reklam, filmów korporacyjnych  czy wesel? Co zrobimy, gdy od klienta dostaniemy zestaw materiałów w różnych formatach?

W tym momencie zaczyna się liczyć uniwersalność, szybkość, niezawodność i komfort pracy. Wraz ze pojawieniem się łatwo dostępnego sprzętu do filmowania stereoskopowego, pojawiły się też nowe wersje programów. Jako fan Vegasa zaproponuję Wam oczywiście produkt Sony Creative Software, czyli Sony Vegas 10 Pro. Jeszcze przed jego wyjściem do sprzedaży prasa i serwisy internetowe rozpisywały się o możliwościach edycji stereoskopowego wideo w tym programie, zarazem spłycając temat do „zobaczcie jak łatwo zrobić anaglif”, zupełnie pomijając naprawdę istotne elementy. Postaram się omówić temat trochę szerzej i zgodnie z obietnicą zapraszam do zapoznania się pracą materiałem 3D w Sony Vegas 10 Pro.

Projekt

Jak wiadomo, pracę z Vegasem rozpoczynamy od utworzenia nowego projektu. Aby pracować z materiałem 3D, musimy powiadomić nasz program, że chcemy to robić. Wybieramy jak zwykle File -> New albo naciskamy Ctrl+N.

Pierwsze, co musimy zrobić, to ustawienie ogólnych parametrów wideo. Sugeruję trzymanie się dosyć mocno standardów telewizyjnych, czyli skorzystać na przykład z presetów 720p czy 1080i, nawet wtedy, gdy planujemy nasz film przedstawić tylko w Internecie.

Bystre oko zauważy jednak nowy, nieznany z wcześniejszych wersji element, czyli rozwijaną listę Stereoscopic 3D Mode. By aktywować inne funkcje związane z 3D dostępne w programie, musimy najpierw wybrać jeden z proponowanych trybów.

Który? Podejrzewam, że 99% czytelników w ostateczności będzie dożyć do materiału w postaci side-by-side half (co to jest możecie przeczytać w pierwszej części artykułu albo w podręczniki ew. pliku pomocy Vegasa), proponuję więc wybrać to ustawienie, jednakże tak na prawdę nie ma to większego znaczenia. W odróżnieniu od wyboru np. rozdzielczości czy klatkarzu, to co tu ustawimy, z jednym wyjątkiem praktycznie nie wpłynie na naszą pracę – jedynie przy renderingu Vegas tradycyjnie jako pierwsze zasugeruje ustawienia zgodne z ustawieniami projektu. Jedyny przypadek kiedy może to istotne, to praca z dodatkowym wyświetlaczem i specjalistycznymi kartami 3D, ale o tym później.