Zaczynamy pracę:

a) tworzymy nowy projekt a następnie dwie ścieżki wideo, i podobnie jak ostatnio od razu nazywamy je odpowiednio „prawe oko” i „lewe oko” – lenistwo potem się może na nas srogo zemścić. Wiem, powtarzam się, ale uwierzcie mi, dokładne opisywanie, etykietowanie materiału bardzo pomaga w pracy.

b) umieszczamy nasz film na obu ścieżkach, tak, by początek i koniec wypadały w tych samych miejscach

c) klikamy Pan/Crop na filmie dla lewego oka (uwaga: podany  przykład zakłada, że obraz z lewego obiektywu będzie zapisany akurat po lewej stronie kadru, ale wcale nie musi tak być, zależy to od widzimisię producenta kamery), a następnie:

- WYŁĄCZAMY Lock Aspect Ratio

- w Position ustawiamy kolejno:

* Widh=960

* Height=1080

* X Center =480

* Y Center=540

* w pozycji „Source” ustawiamy Maintain Aspect Ratio na No

Jeżeli wszystko zrobiliśmy poprawnie, powinniśmy zobaczyć w oknie podglądu lewą połową filmu rozciągniętą do właściwych rozmiarów i zajmująca całą powierzchnię kadru. Dla prawego oka postępujemy analogicznie, oczywiście X Center ustawiamy wtedy na 1440.

Identyczną metodę zastosujemy dla filmu z obrazami top-bottom, oczywiście obraz rozciągamy wtedy w pionie.

3) Tworzymy anaglif

Niezależnie od materiału wejściowego, po tych operacjach na dwóch ścieżkach powinniśmy otrzymać dwa kawałki filmu o pełnej klatce i własciwych proporcjach, osobno dla każdego oka. W oknie Preview widoczna będzie wyżej położona ścieżka, w tym wypadku dla lewego oka. Teraz wypadało by coś zrobić, by zobaczyć nasze dzieło w trzech wymiarach.

Jak wspominałem wcześniej, najprostszym i najtańszym rozwiązaniem jest utworzenie obrazu anaglifowego. Ta technika jest stara (wynalazek z roku 1853) i pozostawia wiele do życzenia (zwłaszcza jeśli idzie o kolory) ale nie wymaga specjalnych monitorów i okularów za parę set złotych. Wystarczą tekturowe czerwono-niebieskie (Red-Cyan) okulary za 5 zł, albo lepszej klasy, akrylowe.  Można je dostać na aukcjach, czasem dodawane są do gazet czy niektórych filmów na DVD. Po to, by "podregulować głębię, w zupełności starczy. No to do roboty:

a) Nad każdą ze ścieżek lewego i prawego dodajmy po jednej nowej ścieżce i zgodnie ze zwyczajem od razu nazywamy je przykładowo „anaglif lewy” i „anaglif prawy”. Powinno to potem mieć następującą kolejność ścieżek:

• Anaglif lewy
• Lewe oko
• Anaglif prawy
• Prawe oko

b) Klikamy na ścieżkę „Lewe oko” i używając przycisku Make Compositing Child „podpinamy” ją do ścieżki Anaglif lewy. Identycznie postępujący ze ścieżką „Prawe oko” łącząc ją ze ścieżką „Anaglif prawy”.

c) Wracamy do ścieżki „Anaglif lewy” i używając ikonki Parent Composite Mode zmieniamy tryb mieszania na Add (dodaj). Jeśli całość wykonaliśmy poprawnie, powinno to wyglądać tak:

a w oknie podglądu zobaczymy dwa, nałożone na siebie i przesunięte obrazy:

Brakuje nam jeszcze właściwego rozbarwienia.