EFEKTY MULTIMEDIALNE
Dźwięki i efekty wizualne powinny być pisane wielkimi literami np. GRZMOT, BŁYSK. Oddaje to, choć w niewielkim stopniu, ich wpływ na widza i widoczność w filmie.

KAMERA
Daruj sobie. Skup się na dobrej fabule. Zapomnij o kamerze. Nie opisuj jej ruchów, nie pisz Kamera podąża za Julie, schodzącą do piwnicy. Jeśli musisz, napisz Schodzimy za Julie do piwnicy. Najlepiej przejdź od razu do sceny w piwnicy - zaoszczędzisz linijkę.

DŹWIĘK W TLE
Jako opis w oddzielnej linijce - pojawienie się i zniknięcie.

MONTAŻ
Montaż w scenariuszu oznacza serię obrazów. Używa się go w celu zmniejszenia wydatku linii na tekst - bo równie dobrze można by napisać kilka(naście) nagłówków scen i opisów do nich. Obrazy w montażu są szybkie, znacznie szybsze niż nagłówki z opisami. Nie ma w nich czasu na dialog, na szczegóły. Podajesz pewną wiadomość i przechodzisz do następnego obrazu z serii. Tak można pokazać upływ czasu.

STOP-KLATKA (freeze frame).
Obraz pozostaje w bezruchu. Przydatny do scen z efektami specjalnymi.

O.S. (off-screen, również używany jako O.C. - off-camera).
Słyszymy kwestię postaci, ale nie widzimy jej na ekranie. Przykład: dialog między mężem i żoną. On jest w sypialni (tutaj też jesteśmy my), ona jest w łazience obok. Rozmawiają. Kwestie męża piszemy normalnie, kwestie żony mają oznaczenie (O.S.) przy nazwie postaci. Wygląda to tak:

Mąż leży w łóżku przykryty kołdrą do pasa.

ŻONA (O.S.)
Kochanie, jestem gotowa. A ty?

Mąż zagląda szybko pod kołdrę.

MĄŻ
Ja też.

V.O. (voice-over).
Nałożenie kwestii wypowiadanej przez postać w scenie, w której postać ta fizycznie występuje i nie otwiera ust
bądź w ogóle nie występuje. Często używane w narracji, monologach wewnętrznych, komentarzach w myśli, telepatii. Przykład: oczywisty.

Mąż leży w łóżku przykryty kołdrą do pasa.

ŻONA (O.S.)
Kochanie, jestem gotowa. A ty?

Mąż zagląda szybko pod kołdrę.

MĄŻ
Ja też.

Mąż uśmiecha się.

EXT. PERON STACJI

Pociąg powoli rusza ze stacji.

MĄŻ (V.O.)(CONT'D)
Jeszcze jak...

Druga kwestia Męża jest wypowiadana przez niego w myśli, jako narracja (stąd V.O.), gdyż w tej scenie, na peronie, Mąż nie występuje.

CONT'D (continued).
Przykład powyżej pokazał, jak wrzuca się to technicznie. Oznaczenia tego używa się w przypadku, gdy łamiemy kwestię jednego bohatera opisem jakiegoś działania. Po opisie,
postać kontynuuje rozmowę z tą samą osobą. I tutaj uwaga.
Następna kwestia po CONT'D bohatera nie musi należeć do osoby, z którą bohater rozmawiał przez CONT'D.
W przykładzie powyżej, użyto CONT'D, gdyż został zachowany temat, motyw sceny, mimo że Mąż wypowiedział kwestię do siebie. Gdyby scena wyglądała jak poniżej, nie używa się CONT'D, gdyż Mąż rozmawia z inną osobą.

Mąż leży w łóżku przykryty kołdrą do pasa.

ŻONA (O.S.)
Kochanie, jestem gotowa. A ty?

Mąż zagląda szybko pod kołdrę.

MĄŻ
Ja też.

Spod łóżka wychyla się głowa KOCHANKI. Mąż szepce do niej.

MĄŻ
Szybko, wyłaź stąd.

FADE TO: BLACK
Używa się go do wyciemnienia ekranu. Przykładzik poniżej.

Żona wychodzi z łazienki w wałkach na głowie i maseczce z ogórka na twarzy.
FADE TO:
BLACK.

FADE IN
Pierwszy zwrot w scenariuszu. Po nim pojawia się pierwsza scena. Używa się go również po wyciemnieniu ekranu FADE OUT, gdy wprowadzamy następną scenę, która już nie jest ciemna.

Żona wychodzi z łazienki w wałkach na głowie i maseczce z ogórka na twarzy.
FADE TO:
BLACK.

FADE IN:
INT. SYPIALNIA

Żona siedzi na łóżku i próbuje docucić Męża. Nie ma na głowie wałków, ani na twarzy 
maseczki z ogórka. Jest za to w pociągającym szlafroczku.

THE END.
Ostatni zwrot scenariusza, którego sens jest oczywisty. ScriptMaker ładnie go formatuje (END), ale to nie jest jedyna szkoła. Można go umieścić od lewej, można od prawej.